Japonia i jej gospodarka od zamierzchłych czasów charakteryzowały się specyfiką, wynikającą ze znacznej wyspiarskiej izolacji. Pozostaje znanym faktem, że wszystkie wła.ciwie społeczeństwa z ograniczonymi kontaktami ze .wiatem zewnętrznym wytworzyły wyra.nie odrębne cechy swojej organizacji i mentalno.ci, a dotyczy to nawet przypadków tak relatywnie nowych i wła.ciwie sztucznych jak Tajwan, opanowany przed kilkudziesięciu laty prawie całkowicie przez napływową masę uciekinierów z Chin kontynentalnych, cechy, pozwalające czasem w efekcie na zaskakujące sukcesy ekonomiczne na skalę regionalną i globalną. Dziewiętnastowieczna .wiatowa ranga Wielkiej Brytanii i dwudziestowieczne osiągnięcia gospodarki japońskiej składają się pod tym względem na wysoce interesujące dowody możliwo.ci, wynikających z przej.cia narodów .wietnie przygotowanych organizacyjnie i .wiadomo.ciowo od stanu izolacji do ekspansji zewnętrznej, pod warunkiem umiejętnego zespolenia własnych tradycyjnych cech z cudzymi, selektywnie dobieranymi z szerokiego zespołu warto.ci wytworzonych przez innych . co nigdy nie jest sprawą łatwą i wymaga nadzwyczaj umiejętnego łączenia czynników niejednokrotnie bardzo od siebie odmiennych, pozornie bąd. faktycznie przeciwstawnych, ale w konstruktywnych kombinacjach nabierających nadspodziewanych walorów. Dotyczy to w znacznej mierze Japonii, przypadku pozwalającego na ustalenie kilku historycznych uwarunkowań dwudziestowiecznego skoku ekonomicznego.

Zasadniczym celem opracowania jest wyeksponowanie roli i znaczenia trzech istotnych funkcji rezerw,mających zasadniczy wpływ na działanie i rozwój przedsiębiorstwa. Za najważniejsze wymiary analityczne funkcji rezerw w działalno.ci przedsiębiorstwa można uznać.jak się wydaje.takie gospodarowanie rezerwami, które sprzyja: primo . ograniczaniu ryzyka gospodarczego przedsiębiorstwa, secundo . kształtowaniu wyniku finansowego jednostki gospodarczej, tertio . kreowaniu warunków rozwoju przedsiębiorstwa. Wydaje się, iż skuteczna i racjonalna realizacja wymienionych funkcji rezerw sprzyja wzrostowi warto.ci przedsiębiorstwa i tworzy obraz przedsiębiorstwa troskliwie wypełniającego swoje powinno.ci wobec interesariuszy. Z jednej bowiem strony, wraz ze wzrostem rezerw wzrastać może wiarygodno.ć przedsiębiorstwa i jego potencjał adaptacyjny niezbędny do podejmowania i realizowania decyzji strategicznych, z drugiej za. . zmniejszać się może zagrożenie płynące z otoczenia i wynikające ze słabych stron działania przedsiębiorstwa.

Finansowanie działalno.ci gospodarczej przedsiębiorstw stanowi obok decyzji inwestycyjnych i zarządzania płynno.cią finansową jeden z zasadniczych nurtów badawczych w teorii i praktyce zarządzania finansami przedsiębiorstwa. W tym przypadku główne zainteresowanie teoretyków koncentruje się na poszukiwaniu optymalnej struktury kapitałowej, która ograniczałaby koszt pozyskiwania i dysponowania funduszami oraz sprzyjałaby realizacji naczelnego długookresowego celu zarządzania przedsiębiorstwem, jakim jest maksymalizacja jego warto.ci, szczególnie z perspektywy interesów wła.cicieli. Zainteresowanie teoretyków i praktyków gospodarczych metodami oraz technikami zarządzania kapitałami przedsiębiorstwa jest .ci.le związane ze stale zmieniającymi się trendami we współczesnej gospodarce i pojawianiem się innowacyjnych .ródeł finansowania. Można bowiem zaobserwować między innymi następujące cechy współczesnej gospodarki, które inwokują zmiany w sposobach finansowania przedsiębiorstw:

We współczesnych koncepcjach zarządzania klasycznymproblememstało się rozstrzygnięcie dylematu, czy efektywniejsze jest kierowanie zespołowe, czy też zorientowane na jednostkę. W nurcie kultury organizacyjnej przekłada się to na problem: orientacja indywidualistyczna czy wspólnotowa w organizacji. Indywidualizm to stawianie warto.ci jednostki wyżej niż dobra grupy społecznej. Wiąże się z dążeniem do wolno.ci jednostek i przekonaniem, że podstawowe jest dobro indywidualne. Zgodnie z tym organizacja powinna skupiać się na jednostkach, a nie zespołach. Realizacja dobra indywidualnego może w konsekwencji prowadzić do sukcesu organizacji, ponieważ preferuje postawy rywalizacyjne i konkurencyjne oraz zachowania nonkonformistyczne. Organizacja postrzegana jest tu jako zbiór jednostek posiadających sprzeczne interesy. Indywidualizm w organizacjach wyraża się: stawianiem wolno.ci jednostki jako warto.ci nadrzędnej w organizacjach, akceptacją dążeń jednostek do niezależno.ci, preferencją dla dobra jednostek, orientacją rywalizacyjną w organizacjach, tworzeniem kultu jednostek (samotnych bohaterów albo przywódców charyzmatycznych).

Problemem przedsiębiorstw komunikacji miejskiej jest korupcja w.ród kontrolerów biletów. Celem tego artykułu jest znalezienie optymalnego kontraktu między przedsiębiorstwami komunikacji miejskiej a kontrolerami, motywującego kontrolerów do pracy zgodnej z interesami przedsiębiorstwa. Odpowiedni system wynagrodzeń kontrolerów może wyeliminować problem łapówek oraz zwiększyć zyski przedsiębiorstw komunikacyjnych. Wyniki analizy modelu teoretycznego zostały skonfrontowane z wynikami eksperymentu ekonomicznego, w którym w warunkach laboratoryjnych studenci symulowali zachowania pasażerów i kontrolerów komunikacji miejskiej.

Każda aktywno.ć życiowa, również działalno.ć ekonomiczna, wymaga współpracy wielu członków społeczeństwa. Każdy uczestnik tego rynku działa we własnym interesie, dążąc do postawionego sobie celu. Z tego powodu wiele sytuacji ekonomicznych, które wymagają współdziałania dwóch stron, prowadzi do konfliktu interesów. Sytuację tę można opisać jako grę, w której obie strony ekonomicznego konfliktu, dążąc do maksymalizacji swojej użyteczno.ci, powodują, że jej końcowy rezultat jest ekonomicznie nieefektywny. Osiągane zazwyczaj rozwiązanie ma charakter stabilnej równowagi, ale nie jest ona efektywna w sensie Pareto. W naszym opracowaniu przedstawimy teoretyczne podstawy oraz zastosowania teorii gier w procesie negocjacji. Zrobimy to na podstawie modelu dwustronnego monopolu, w którym po jednej stronie występuje hurtownik-monopolista, a po drugiej jedyny odbiorca towaru na rynku. W pierwszej czę.ci pracy opiszemy jeden z podstawowych modeli teorii gier . dylemat wię.nia. Następnie zastanowimy się, dlaczego jego rozwiązanie jest nieefektywne wsensie Pareto. Pokażemy, jak zmieniają się wyniki w zależno.ci od dostępno.ci zbioru informacyjnego. Następnie uzasadnimy za pomocą teorii ekonomicznych i psychologicznych, że w grach powtarzalnych osiągane rezultaty mogą być lepsze niż wynikające z równowagi Nasha, a przy spełnieniu pewnych założeń, wyniki gry mogą być Pareto-efektywne. W dalszej czę.ci pracy przedstawimy sytuacje w ekonomii i gospodarce, w których występuje problem dylematu wię.nia. W ostatniej czę.ci naszej pracy skonfrontujemy przedstawioną teorię z wynikami przeprowadzonych eksperymentów ekonomicznych. Odpowiemy na pytanie, czy w sytuacjach konfliktu interesów, które opisuje się sekwencyjnym dylematem wię.nia, jedynym rozwiązaniem gry jest wynik zaproponowany przez teorię, czyli rozwiązanie nieefektywne [Axelrod, 1984].