Na temat tego, czy poker jest grą szczęścia (losową) czy grą umiejętności toczy się w Polsce i na świecie ożywiona dyskusja, także akademicka. Od rozstrzygnięcia tej kwestii uzależnia się zakwalifikowanie pokera na równi z grami hazardowymi i jego penalizację. Artykuł stara się odpowiedzieć na to pytanie na podstawie przeglądu badań teoretycznych, symulacyjnych, eksperymentalnych i empirycznych, poświęconych tematyce gry w pokera, a w szczególności jego najbardziej popularnej odmianie – Texas Hold’em. Wyniki jednoznacznie wskazują, że choć w grze występuje element losowy, w długim okresie to umiejętności odgrywają kluczową rolę, nie mniejszą niż w przypadku niektórych innych dyscyplin sportowych. Poruszany jest problem kwantyfikacji losowości pokera – minimalnego okresu, po jakim umiejętności zyskują przewagę nad szczęściem. Proponowane jest także bardziej pragmatyczne podejście do regulacji, opierające się nie tyle na udziale losowości w grze, ile na rachunku zysków i strat, z uwzględnieniem wyceny kosztów i korzyści zewnętrznych, takich jak wpływy z podatków, miejsca pracy, dobrobyt konsumentów, oraz przestępstwa i uzależnienia związane z pokerem, a w przypadku delegalizacji – pokerowym podziemiem.

Modele probabilistycznego głosowania rozwijane w nowej ekonomii politycznej są często wykorzystywane w analizie procesów wyborczych. W artykule analizuje się model, w którym wyborcy mają własne preferencje polityczne oraz dzieleni są pod względem dochodu na trzy grupy. Politycy, walcząc o ich głosy, skupiają się przede wszystkim na wahających się wyborcach. Przekonanie do siebie najliczniejszej grupy takich wyborców jest niezbędne do wyborczego zwycięstwa. Program wyborczy dostosowuje się zatem do najliczniejszej ze względu na wielkość grupy wahających się wyborców. Celem artykułu jest empiryczna weryfikacja modelowego założenia dotyczącego liczebności wahających się wyborców w poszczególnych grupach dochodowych. Do analizy wykorzystano dane z wyborów parlamentarnych w Polsce za lata 2001–2011, zgromadzone w projekcie Polskiego Generalnego Studium Wyborczego (PGSW). Za pomocą metod statystycznych bada się rozkład wahających się wyborców w wyróżnionych grupach dochodowych. Z analizy wynika, że w siedmiu na osiem przypadków podział na grupy dochodowe nie różnicuje wahających się wyborców. Nie stwierdza się zatem zależności między wielkością dochodu a wahaniem się w podejmowaniu decyzji wyborczej co do poparcia danego komitetu wyborczego.

Niniejszy artykuł dotyczy sektora usług wiedzochłonnych oraz jego dynamiki i struktury zatrudnienia. W części teoretycznej opracowania przedstawiono zagadnienia definicyjne oraz klasyfikacyjne związane z sektorem usług wiedzochłonnych, a także omówiono kwestie wiedzochłonności tego sektora. W części badawczej zaprezentowano analizę dynamiki i struktury zatrudnienia w sektorach usług wiedzochłonnych krajów należących do Unii Europejskiej. Główne wnioski płynące z dokonanych analiz są następujące. Po pierwsze, zatrudnienie w sektorach usług wiedzochłonnych wzrosło bardziej niż zatrudnienie w sektorach usług mniej wiedzochłonnych we wszystkich analizowanych krajach Unii Europejskiej. Zatrudnienie w sektorach usług mniej wiedzochłonnych na przestrzeni analizowanego okresu bądź wzrosło w mniejszym stopniu, bądź wręcz zmalało o kilka punktów procentowych w większości badanych przypadków. Po drugie, we wszystkich analizowanych krajach udział pracowników z grupy HRST (Human Resources in Science and Technology) w ogóle zatrudnionych pracowników jest większy w sektorach usług wiedzochłonnych niż w tych mniej wiedzochłonnych. Po trzecie, zaobserwowano również nieco zaskakujące zjawisko – w krajach powszechnie uważanych za gospodarki oparte na wiedzy ten udział zatrudnionych z grupy HRST w sektorach usług wiedzochłonnych jest w niektórych przypadkach niższy niż w krajach mniej rozwiniętych.