W niniejszym artykule dokonano analizy wpływu synchronizacji cykli koniunkturalnych krajów Europy na ich podatność na zewnętrzne szoki gospodarcze w kontekście skutków kryzysu globalnego 2007-2009. Autorzy połączyli w badaniu dwa problemy makroekonomiczne. Są to: z jednej strony zagadnienie uwarunkowań gospodarek na wpływ impulsów gospodarczych „z reszty świata”, z drugiej – kwestia synchronizacji cykli koniunkturalnych jako efekt powiązań/współpracy gospodarczej między krajami, ale też jedno z uwarunkowań potencjalnie zwiększający wzajemną podatność krajów na szoki. Badanie wykazało, że w analizowanych krajach sam poziom konwergencji cykli nie stanowi istotnego czynnika bezpośrednio determinującego pogłębienie się kryzysu 2008-2009. Synchronizacja cykli – obserwowana w okresach stabilnej koniunktury – nie objaśnia więc reakcji gospodarek na ogólne załamanie gospodarcze. Dodatkowo, w rozprzestrzenianiu się kryzysu, zwłaszcza początkowo, główną rolę odgrywały powiązania rynków finansowych, których sama rola w synchronizacji cykli jest niejednoznaczna.

Ekonomiści wyjaśniając zjawiska gospodarcze często odwołują się do pojęcia mechanizmu. W rezultacie, ważnym narzędziem badawczym ekonomii są modele mechanizmów. Celem artykułu jest analiza tego, czym są tego rodzaju modele, a także, jaki status epistemologiczny posiadają budowane na ich bazie stwierdzenia teoretyczne. Kwestie te omawiane są przy wykorzystaniu wybranych koncepcji filozofii nauki, w tym filozofii ekonomii. Artykuł odwołuje się też do historii ekonomii, gdy wskazuje na przyczyny popularności mechanicystycznych wyjaśnień w tej nauce. Rozważania metodologiczne zawarte w tekście ilustrowane są odniesieniami do dwóch modeli ekonomicznych – modelu segregacji rasowej T. Schellinga (1978) i modelu wyprzedaży H. Variana (1980). Jedną z podstawowych konkluzji artykułu jest konstatacja, iż prawa ekonomiczne formułowane na bazie modeli mechanizmów mają status jedynie przekonań o świecie (beliefs), a nie stwierdzeń o istnieniu uniwersalnych regularności. Ponadto, przekonania te są tym bardziej wiarygodne, im struktura modelu cechuje się większym stopniem izomorfizmu z tą istniejącą w rzeczywistości.

W artykule przedstawiono propozycję modeli prognozowania stanów dla instrumentu finansowego w horyzoncie jednodniowym. W badaniu poddano analizie modele zakładające: jeden z trzech modeli dla zmiennej binarnej (logitowy, probitowy oraz cloglog), cztery definicje zmiennej zależnej (20%, 10%, 5% oraz 1% najgorszych realizacji stopy zwrotu) oraz trzy różne zbiory zmiennych niezależnych (dane nieprzekształcone, główne składowe z analizy PCA oraz czynniki z analizy czynnikowej). Ponadto w badaniu przeprowadzono analizę wyboru optymalnego punktu odcięcia. Ocena modeli została wykonana na podstawie testów LR i Hosmera-Lemeshowa oraz analizy parametru GINI i kryterium KROC. Na podstawie wyników badania empirycznego ustalono dziewięć kombinacji założeń, dla których modele stanu turbulencji spełniają określone w badaniu wymogi formalne oraz charakteryzują się wysoką zdolnością prognostyczną i dyskryminacyjną.